A może to właśnie efekt naszego szkolnictwa. Nie wolno ci mieć własnego zdania w szkole, nie możesz zinterpretować wiersza tak jak to czujesz, bo ktoś kiedyś dokonał takiej interpretacji i teraz ona jedyna, prawdziwa, niepodważalna. Nie wolno nie zgodzić ci się z nauczycielem, wyrazić swój sprzeciw, czy chociażby powiedzieć, że według ciebie nie ma on racji. Takie zachowania nasza szkoła morduje w zarodku. Masz słuchać i być posłuszny. Temu służy cały system kar i nagród w szkole, włącznie z ocenami. Mają nauczyć młodego człowieka, że ma myśleć samodzielnie, nie ma się zastanawiać, wyrabiać sobie własnego oglądu. Ma słuchać i wykonywać polecenia. I właśnie tacy jesteśmy, jako dorośli. Czy jeśli spojrzysz na siebie pod tym właśnie katem, to czy możesz z ręką na sercu powiedzieć ze taki nie jesteś? Nie wierzę! Ubierasz się tak jak nakazują „Najnowsze trendy”, – czyli producenci, którzy na tym zarabiają i jeszcze tzw. kreatorzy, którzy dostają od tych producentów kupę szmalu za to, że nakłonią właśnie ciebie do takiego ubioru. Ty jesteś tylko portfelem, stanem konta, który trzeba jak bardziej spenetrować i wysuszyć. Czy masz odwagę, abyubierać się tak jak naprawdę lubisz? Nawet wobec ostracyzmu większości społeczeństwa? Czy stać cię na własne, na prawdę własne zdanie? Czy masz odwagę, by robić w życiu to, ciękręci i naprawdę pasjonuje? Ile w tobie żaru i energetycznej siły? Ile własnych wyborów, popartych własnymi przemyśleniami i własnym osądem. I przede wszystkim ile w tobie ciebie?
