Spotkanie z przyjaciółmi, rodzinny obiad poza domem, wizyta u lekarza, a nawet po prostu praca – każda z tych sytuacji może wymuszać na właścicielu czworonoga, potrzebę pozostawienia go w domu bez opieki. Trudno jest znaleźć tymczasowego opiekuna, który zechciałby zająć się dorosłym Tottweilerem czy Amerykańskim Pitbulterierem. Nauczenie psa przebywania samemu w domu jest niezwykle istotną kwestią w procesie wychowywania czworonoga. Jak w takim razie powinna wyglądać nauka, na co zwrócić szczególną uwagę i przede wszystkim, kiedy zacząć uczyć psa zostawania samemu w domu?
Wielu właścicieli psów wychodzi z domu, pozostawiając samego zwierzaka, w ogóle nie zdając sobie sprawy z jego emocjonalnych potrzeb. Bywają osoby, które traktują zwierzę dość przedmiotowo. Często właściciel myśli, że pod jego nieobecność pupil będzie po prostu spał. Jednak czy faktycznie tak jest? Okazuje się, że w tej sytuacji wiele psów cierpi z powodu lęku separacyjnego i stresu, który jest spowodowany samotnością.
Spis treści
Objawy lęku separacyjnego u psa
Izolacja psa od opiekuna prowadzi do wielu charakterystycznych zachowań tego czworonoga. Cierpliwe oczekiwanie na powrót właściciela, depresja, nadmierne pobudzenie, drapanie drzwi, wzmożona wokalizacja, niszczenie rzeczy znajdujących się w pobliżu, załatwianie potrzeb fizjologicznych na meble – to tylko niektóre objawy świadczące o lęku separacyjnym u psa. Objawy tego stanu dzieli się na trzy grupy – zachowania nieprawidłowe i stereotypie, somatyczne, zmiany w zachowaniach socjalnych.
Nauka zostawania samemu w domu od szczeniaka
Kiedy do naszego domu wprowadza się pies, kupujemy mu legowisko, miski, smycz, rozmaite zabawki i inne gadżety, tak naprawdę zapominając o tym, co dla tego zwierzaka jest najważniejsze. Dużo istotniejszą w tym przypadku sprawą jest zaplanowanie mu procesu rozwoju emocjonalnego, czyli wychowania i szkolenia. Podstawą w całym tym procesie powinna być nauka samodzielnego przebywania psa w domu przez 8 czy 10 godzin. Musimy koniecznie pamiętać o tym, że żaden pies, nawet dorosły i wyjątkowo inteligentnej rasy, nie jest w stanie nauczyć się tego samodzielnie. Pomoc ze strony opiekuna jest tu nie tylko mile widziana, ale wręcz obowiązkowa. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że pies sam w domu będzie przebywał, jeżeli zaczniemy uczyć go tego od samego początku, od najmłodszych lat, od szczeniaka. Wielu początkujących opiekunów wpisuje do wyszukiwarki internetowej hasła pies sam w domu 10 godzin, aby sprawdzić, czy tak zupełnie z dnia na dzień, często nawet jeszcze nie do końca znając swojego nowego domownika, będą mogli pozostawić go w domu bez opieki. Tłumaczą się pracą oraz innymi obowiązkami poza domem. Tymczasem trzeba wiedzieć, że zwierzę to nie zabawka i trzeba odpowiednio przygotować się na życie i funkcjonowanie z czworonogiem w domu. Wychowanie psa wymaga poświęceń, czasu i cierpliwości. Nic w tym przypadku nie może dziać się pochopnie.
Naukę trzeba rozpocząć od ćwiczeń. W ramach jednego z nich należy dać psu coś interesującego do zabawy. Dobrym wyborem może okazać się zabawka, którą pies będzie mógł gryźć i lizać. W tym czasie nie można utrzymywać z nim kontaktu wzrokowego, zwracać na niego uwagi, mówić do niego i dotykać. Wystarczy, jeżeli taka izolacja będzie trwała 15 minut. Z czasem można wydłużać ją do 20, 30 minut. Celem tego ćwiczenia jest dotrwanie do pełnej godziny. Po tym procesie należy poświęcić psu jak najwięcej uwagi, na przykład bawiąc się z nim czy wybierając się na spacer.
Kolejnym ćwiczeniem jest odseparowanie czworonoga przy użyciu specjalnej bramki. Chodzi o to, aby umieścić psa w jednej części pomieszczenia i uniemożliwić mu kontakt fizyczny z opiekunem. W tym czasie też powinien mieć przy sobie ulubioną zabawkę. Nie należy natomiast zwracać na niego uwagi. Pies może wówczas patrzeć na opiekuna, ale nie ma możliwości zbliżenia się do niego. Takie ćwiczenie powinno trwać kilkanaście minut. Powtarzać je powinno się kilka razy dziennie.
Kolejny krok polega na tym, aby umieścić czworonoga za bramką i jednocześnie zniknąć mu z pola widzenia. Należy zaczynać od kilku sekund i stopniowo ćwiczenie to wydłużać. Wówczas pies również musi mieć dostęp do zabawki, tak aby przez cały czas miał zajęcie.
Dopiero w tym momencie można przejść do najtrudniejszego kroku – ostatniego etapu. Chodzi tu już o wyjście z domu. Najpierw kilkanaście sekund wystarczy. Później czas ten trzeba stopniowo wydłużać – kilka minut, kilkanaście minut itd. Dobrze przeprowadzona nauka sprawi, że pies sam w domu na noc pozostanie bez najmniejszego problemu.
Dobra Rada! Ćwiczenie to należy wykonywać o różnych porach dnia. Nigdy nie należy żegnać się z psem zbyt wylewnie. Trzeba zostawić psu zabawkę i inne przedmioty, dzięki którym będzie miał zajęcie.
O co zadbać, aby pies nie nudził się pod naszą nieobecność?
Wielu ludzi skarży się na to, że ich pies nie chce zostać sam w domu. Pytanie wobec tego, czy zapewnili mu wystarczająco dużo zajęć? Zwykle okazuje się, że nie, a to bardzo ważna sprawa, aby pies się nie nudził. W czasie samotnego pobytu warto zaproponować psu różne aktywności, jak na przykład kong, zabawy węchowe typu mata. Ważne jest tylko to, aby pies, który pozostanie w domu w towarzystwie wspomnianych przedmiotów, potrafił się nimi posługiwać i tego też trzeba go nauczyć. Nie można w związku z tym podsuwać mu nieznajomych, nowych zabawek z myślą, że zwierzę jeszcze bardziej się nimi zainteresuje. To może objawić się zupełnie przeciwnym efektem.
Co zrobić jak pies nie chce zostać sam w domu?
Psa nie należy na długo pozostawiać samego w domu, a już na pewno nie powinno się robić tego wbrew jego woli, z musu. Tylko trening od najmłodszych lat i odpowiednio przeprowadzony przyczyni się z czasem do satysfakcjonujących efektów. Trudno jest przyzwyczaić do tego dorosłego psa, ale wciąż jest na to szansa. Trzeba natomiast robić to bardzo stopniowo, powoli. Zbyt pochopne decyzje, nagłe zmiany mogą doprowadzić do negatywnego wpływu na psią psychikę. Jeżeli pies nie jest jeszcze gotowy na to, aby samodzielnie pozostać w czterech ścianach, nie należy znikać mu z oczu.
Na koniec cenna rada
Wydawać by się mogło, że na chwilę przed pozostawieniem czworonoga w samotności trzeba zadbać o intensywny spacer, aby ten mógł się wybiegać, zmęczyć, bo to spowoduje, że pod nieobecność opiekuna pies będzie spał. Tymczasem nie ma nic bardziej mylnego jak właśnie to myślenie. Otóż owszem, pies potrzebuje spaceru, ale trzeba zaplanować go i przeprowadzić w odpowiedni sposób. W pierwszej kolejności pies powinien załatwić swoje potrzeby fizjologiczne, by móc później oddać się chwili szalonej zabawy. Po tym warto zapewnić psu czas na węszenie, które go zrelaksuje i uspokoi. Dopiero wtedy można wrócić z psem do domu. Wówczas nasz czworonożny przyjaciel będzie wyciszony i gotowy do tego, aby zmierzyć się z kilkugodzinną samotnością.
