Składka emerytalna została podzielona: 1% jest przekazywany na powołany wzorem amerykańskim Fundusz Rezerwy Demograficznej, na pokrycie przewidywanego po 2009 r. deficytu będącego następstwem procesu starzenia się ludności i 7,3% z części pracownika na jego konto w otwartym funduszu emerytalnym. Pozostała część składki zasila fundusz emerytalny FUS. W 2002 r. odpis na Fundusz Rezerwy Demograficznej został obniżony do symbolicznej wysokości 0,1%, a jego środki zostały wykorzystane na sfinansowanie budżetu poprzez zakup obligacji i udzielenie kredytów. Wprowadzenie ubezpieczenia wypadkowego odłożono ze względu na trudności organizacyjne i wprowadzono dopiero w 2003 r. Opiera się ono na składce płaconej wyłącznie przez pracodawców podwójnie zróżnicowanej, tak jak w systemach niemieckim i polskim funkcjonującym do 1950 r., zgodnie z branżą działalności gospodarczej, a następnie stopniem niebezpieczeństwa w danym zakładzie. Zmianie uległ system finansowania, a świadczenia pozostały bez zmian. Wprowadzając reformę, zmieniono termin opłacania składek – zamiast odnoszenia składek do miesiąca powstania należności na miesiąc ich zapłaty, co praktycznie spowodowało jednorazowo utratę składek za jeden miesiąc. Nadanie osobowości prawnej Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, jak następnie pokazała rzeczywistość, umożliwiło zaciąganie pośrednią drogą pożyczek pozabudżetowych.
